IN MEMORIAM KEES BAKX

| jaar 2 | nummer 52 |

| 19-02-2015 | 09.30 uur |


 

| IN MEMORIAM KEES BAKX |  

 

De vastenavondoptocht was net gepasseerd toen een collega-politicus mij vroeg of ik het al gehoord had dat Kees Bakx de nacht er voor was overleden. Nee, ik wist het nog niet. Ik schrok me kapot en voelde de rillingen over mijn lijf. Kees Bakx overleden? Nee dat kan niet waar zijn! 

Kees en ik kenden elkaar bijna 50 jaar. Samen opgegroeid aan de Kastanjelaan in Oost. Met Ad Stiphout, Peer Bennaars en Ton Nuyten vormden we een hecht vriendenclubje. Het was in de tijd dat PROVO als uiting van maatschappelijk protest zich over Nederland uitrolde. Op de muur van de fabriekshal op het pleintje achter onze woningen kalkten we in witte verf de letters P R O V O . Tot de dag van vandaag staat het er nog, herinnerend aan die mooie tijd van Radio Veronica, Top-40, Roy Rogers spijkerbroek. Natuurlijk waren ook wij grote fans van Beatles, Rolling Stones en The Who. Voor Kees waren vooral Paint it Black van de Stones en My Generation  van The Who favoriet. 

Voordat onze adolescenten-periode voorbij was, verloren we elkaar uit het oog. We gingen ieder onze eigen weg. Vanwege studie en werk was ik geruime tijd niet woonachtig in Bergen op Zoom. 

Na bijna 20 jaar, we waren inmiddels bijna veertigers, ontmoetten we elkaar weer in Bergen, waar ik inmiddels weer was komen wonen. Terug op het oude nest. Kees was actief in de politiek en lid van de gemeenteraad voor de PvdA. Kees wekte mijn belangstelling en vrij snel daarna heb ik me aangemeld als lid van de PvdA . Kees zag zijn harde werken en inzet voor de PvdA in 1986 beloond met het wethouderschap, een functie die hij tot 1994 vervulde. Kees was een man die wars was van uiterlijk vertoon, maar des te meer was hij een duidelijk herkenbare sociaal democraat in zijn denken en handelen. Kees was een man met het hart op de juiste plaats. Hij was (politiek-)slim, analytisch en grenzeloos loyaal. Hij beschikte over een onuitputtelijke energie om zich in te zetten voor diegenen die in de hoek zaten waar de klappen vielen. Een sociaal-democraat in hart en nieren. In 1994 mocht ik Kees opvolgen als wethouder voor de PvdA.

Beste Kees, bedankt voor je vriendschap, je wijze lessen en je loyaliteit! 

Piet van den Kieboom

 


Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Eén reactie

  1. Jacqueline Verkade-Geldhoff

    Kees was een jeugdvriendje van me. Ik zat ooit op de Kon.Juliana Ulo aan Bolwerk en was eens aangewezen om in de zomervakantie de plantjes op school water te geven. Doodeng vond ik dat in mijn eentje. Kees bood aan om met me mee te gaan en daar was ik heel blij mee. Heel de vakantie, 3 x per week, ging hij met me mee.
    Zo was hij gewoon.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *