EXTRA NIEUWS: DE BODEMLOZE (BOUW)PUT/ ZIEK (IN) EUROPA/ DE EERSTE MEI/ TENSLOTTE/ VERZONDEN BRIEVEN

| jaar 1 | nummer 9 |

| 04-05-2014 | 20.30 uur |


 

| DE BODEMLOZE (BOUW)PUT |

 

BSD bodemloze putDe meeste raadsleden zijn diagonale lezers. Zeker als de stukken ingewikkeld zijn, zoals de financiële grondexploitaties. Dan beperkt een aantal zich tot een diagonale (globale) lezing van de stukken en gaan zeker niet over tot het zelf hanteren van de rekenmachine. De gedachte is vaak: het zal wel kloppen. Financieel/juridisch klopt het meestal allemaal wel.

De BSD heeft een traditie om, juist als het over geld en de megalomane bouwplannen gaat, de rekenmachine er wel even bij te pakken en de vraag te stellen: is dit nu voor de gemeenteraad de meest informatieve en transparante manier van presenteren van een jaarverslag?
Eenmaal per jaar wordt er een soort van overzicht gemaakt van alle grondexploitaties van de gemeente en dan is te zien wat de gemeente daar, als de eigen dromen uitkomen, aan overhoudt of, als de mooie droom een nachtmerrie blijkt te zijn, aan tekort komt.
Op de acht plannen (ScheldeVesting, Markiezaten, Groene Gordijn, Bloemendaal, Wouwseweg, Noordland, Oude Molen en Zuidelijk Havenkwartier) kwamen de rekenmeesters van de gemeente op peildatum 1-1-2013 op een tekort van € 28.006.000,–.
Op peildatum 1-1- 2014 was dat tekort, volgens de gemeentelijke rekenmethoden, gedaald naar € 23.877. 000,–. Een oppervlakkige lezer zou hier spontaan op de banken gaan staan en het college een staande ovatie ten deel laten vallen. In deze magere jaren het tekort met ruim 4,1 miljoen euro laten dalen zou een compliment zeker waard zijn.
Als het ook de werkelijkheid zou zijn!!
Feitelijk is er bijna 8,9 miljoen aan (rente)kosten uit de exploitatie van de ScheldeVesting en de Markiezaten gehaald en overgeheveld naar de algemene dienst. Een bedrag wat niet de kopers van een bouwperceel in die plannen gaan opbrengen, maar alle Bergenaren middels belastingen en/of ervaren lagere dienstverlening.  In plaats dat het tekort op de grondexploitaties met 4,1 miljoen euro is verminderd, is het werkelijke tekort met 4,8 miljoen gestegen.

De belangrijkste oorzaak van die verschuiving is het in ‘de ijskast’ plaatsen van een aantal deelplannen van de Markiezaten en de ScheldeVesting. Een aanpak die de BSD steunt. Want blijvend geld uitgeven aan iets wat nu niet realistisch is, is ook in de ogen van de BSD niet goed.  
De burger zal steeds meer de gevolgen gaan merken van het megalomane beleid van de vroegere dromende plannenmakers. Tot in lengte van jaren kunnen de gevolgen zichtbaar blijven door kale plekken in de stad. Zo gooit het college de handdoek in de ring voor het plan Zuidelijk Havenkwartier. Omwonenden en bezoekers aan onze woonboulevard zullen dus voorlopig moeten wennen aan een kaal geslagen terrein.
De BSD-fractie heeft de nadrukkelijke wens dat gemeentelijke stukken niet alleen financieel/juridisch juist zijn, maar ook voor een oppervlakkige of minder deskundige lezer begrijpelijk zijn. Daar blijven we aan werken en over schrijven. 

Louis van der Kallen 

 


 

| ZIEK (IN) EUROPA |

 

Als jezelf of een van je geliefden erg ziek is en je weet dat men ergens op de wereld genezing kan brengen, dan zou je er bij wijze van spreken naar toe willen ‘kruipen’. Niet letterlijk natuurlijk, maar je zou er alles aan willen doen om een goede medische behandeling te krijgen.

Afgelopen weken werden Piet, mijn man, en ik benaderd door een echtpaar die beiden aan een ernstige vorm van kanker lijden. Bovendien is één van hen ook nog aan een rolstoel gebonden.
Een waarschijnlijk succesvolle behandeling van de darmkanker, waaraan een van hen lijdt, kan alleen plaats vinden in het universitair ziekenhuis van Leuven. Inmiddels heeft de noodzakelijke en ingrijpende operatie plaats gevonden. Het is nog afwachten hoe de genezing zich zal ontwikkelen. De andere rolstoel gebonden partner zou uiteraard graag haar partner bezoeken in Leuven, maar dat is niet mogelijk. De zorgverzekering vergoedt de kosten voor bezoek met aangepast vervoer aan de patiënt niet. De WMO, waar de rolstoel gebonden partner een indicatie voor heeft, vergoedt slechts een beperkt aantal kilometers in het kader van een vervoersvoorziening, maar zeker niet het vervoer naar het buitenland. Bijzondere bijstand is ook niet mogelijk want dan moet er sprake zijn van noodzakelijke kosten die gemaakt moeten worden waarvoor men zelf absoluut geen middelen heeft. Het hebben van een paar centjes op de bank maakt dit dus ook al onmogelijk. Blijft over een eventuele belastingteruggave in 2015, als men tenminste voldoende ziektekosten heeft gemaakt in 2014.

De laatste weken komen er steeds meer ‘uitzendingen voor politieke partijen’ over het televisiescherm. Ga vooral stemmen zegt de een, voor een rechtvaardig Europa. Een andere partij heeft het vooral over economie en de kansen voor het bedrijfsleven. Ik heb nog geen partij gehoord die een oplossing aandraagt voor dit menselijke probleem zoals ik hier boven heb beschreven. België is, als het over vergoedingen voor vervoer of medische zaken gaat, nog steeds ‘buitenland’.Wel wordt er in het Europees Parlement urenlang gesproken over de lengte van worteltjes, kromme komkommers en verplichte labeltjes in kleding! Maar over de mens in Europa hoor je niets. Het is bekend dat de leden van het Europees Parlement een kilometervergoeding ontvangen voor te maken reizen van € 0,50 per kilometer.
Ook het al jaren bestaande ‘circus’ van het met een groot aantal vrachtwagens heen en weer rijden tussen Brussel en Straatsburg, en de daarvoor te maken kosten, is kennelijk geen probleem om hier verandering in aan te brengen. Met dit geld zouden heel wat Europese burgers, die noodgedwongen goede medische verzorging over de landsgrenzen moeten zoeken, geholpen kunnen worden zoals de partner van de patiënt die in Leuven is geopereerd.

Een Europa waar geen oog is voor de mens is een ziek Europa!

Diana van den Kieboom 

 


 

| DE EERSTE MEI |

 

Op 1 mei ben ik naar de bijeenkomst ‘dag van de arbeid’ geweest in het Zwijnshoofd. Al vele jaren ga ik naar de 1 mei bijeenkomsten in Bergen op Zoom. Nu voor de eerste keer als vertegenwoordiger van de grootste sociaal democratische fractie in de gemeenteraad. Wat opvalt is dat door de jaren heen dit soort bijeenkomsten steeds slechter bezocht worden en de gemiddelde leeftijd hoger en hoger is geworden.

De opzet qua sprekers is niet echt veranderd. Een vakbondsman of vrouw, iemand die iets vertelt over de actuele problemen waar de arbeidsbeweging, wel of niet lokaal, voor staat, afgewisseld met de muziek van een muzikant die nog iets van het ‘vroegere’ solidariteitsideaal vertolkt. Dit keer was de spreker over de actuele problemen een OR lid van Philip Morris. Maar ondanks dat er alleen al bij dat bedrijf binnenkort ruim 1200 werkers op straat worden gezet en in de regio als gevolg daarvan misschien wel een paar duizend extra, kan ik niet zeggen dat het storm liep. De rode stormvlag werd (nog) niet gehesen.
Terwijl daar alle reden voor is. De vermogens- en inkomensongelijkheid in de wereld groeit al vanaf 1980. Er verschijnen tal van artikelen en boeken over de toename van de perverse rijkdom, terwijl er bijna een miljard mensen niet instaat zijn om zelfs maar voldoende ‘brood op de plank’ te krijgen voor hun gezin.
Natuurlijk is er ten opzichte van de start van de industriële revolutie veel verbeterd voor de arbeider en zijn gezin. In de ogen van velen is de noodzaak van verandering anders en niet meer dringend. Zelfs de woordvoerders van de vakbeweging zijn berekenend geworden, getuige de uitspraken dat het beter is nu ontslagen te worden dan straks omdat je dan, door een wetswijziging, minder lang WW krijgt. Er spreekt gelatenheid uit. Of misschien beter gezegd pragmatisme. Wij, de werkwerkers, zijn net zo berekenend geworden als de grote multinationals die alleen maar denken aan winstmaximalisatie. Zij hebben lak aan de lokale maatschappelijke gevolgen. En getroffen werkers gaan voor het ‘sociaal plan’! Eigenlijk een vreemde naam voor een plan dat iets a-sociaals voor de betrokken werknemers slikbaar moet maken.
Bij mij komt de gedachte op dat de beleving van de 1 mei viering en de betrokkenheid van werkers bij hun lot en dat van vele anderen weg is geëbd, omdat we mee zijn gegaan met de PR machine van de werkgevers, waarbij alles gaat om geld en alleen maar geld. Wij en ook de werkers bij PM worden afgekocht met aalmoezen met een mooie naam (sociaal plan) en we laten ons afkopen en langzaam maar zeker wordt de samenleving, onze samenleving, steeds asocialer. De strategie van personen achter ondernemingen als PM zijn het summum van verdeel en heers.
Misschien ben ik een oude dromer. Maar ik geef de ‘oude’ idealen niet op. Of komt het dat ik net als bijna al die grijze duiven op de 1 mei viering stam uit een tijd dat solidariteit nog geen vies woord was. Of heb ik met mijn pensioen makkelijk praten. Van alles een beetje denk ik. Toch hoop ik dat als mensen dit lezen men toch even nadenkt.

Louis van der Kallen 

 


 

| TENSLOTTE |

 

Het is altijd aardig om een complimentje te krijgen. Jan van de Kasteele, journalist bij BN/DeStem, schreef in zijn column ‘brandnetel’ over “Het grote niks”. Nadat hij de grote stilte in het stadskantoor en bij de wethouders had beschreven, noemde hij “de politieke situatie van dit moment licht comateus”. Hij maakte één uitzondering voor de BSD-fractie. De campagne van de BSD-fractie gaat door, aldus Jan van de Kasteele. Om te eindigen met: “Ik voorspel dat de effecten van de werkwijze van Louis hun toppunt bereiken in 2018. In dat jaar wordt Louis 70. Wat mooier cadeau dan dat zijn fractie zich nog eens verdubbelt. De BSD is de grootste. Wauw!”
Dank aan Jan van de Kasteele voor dit compliment en de BSD gaat daar voor! 

 


 

| VERZONDEN BRIEVEN |

 

Lees hier:

02 mei 2014 – VRAGEN JAARVERSLAG, KENMERK LK/14020

 


 

Voeg toe aan je favorieten: Permalink.

Eén reactie

  1. Marcel Mulder, fractieassistent.

    Als verpleegkundige i.o. leer ik toch echt dat men een cliënt en gezin/ familie als een geheel moet zien. Dat de genezing deels ook afhankelijk is van de rust die men samen kan vinden in dit lot. Het is m.i. inderdaad waanzin dat men ‘de grenzen’ opzoekt Diana.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *